Letnie haiku5 (3)
upalny poranek
trawa miękka pod stopami
cień tuli kwiaty
wiatr niesie zapach
słońce topi letni sen
cisza śpiewa wśród liści
miejsce poetów, pisarzy, twórców
upalny poranek
trawa miękka pod stopami
cień tuli kwiaty
wiatr niesie zapach
słońce topi letni sen
cisza śpiewa wśród liści
Małe radości
rosnÄ… w szczelinach dnia
jak dzikie fiołki
kwitnÄ…ce bez przymusu
Ciepło kubka w dłoniach
jest jak dowód
że świat potrafi trwać
w prostych gestach.
Åšmiech przypadkowego dziecka
otwiera przestrzeń w sercu
jak klucz do dawno zamkniętego ogrodu.
Zapach chleba,
który ktoś właśnie piecze,
mówi więcej o miłości
niż wszystkie wielkie słowa.
Drobne chwile
sÄ… jak ukryte gwiazdy,
niewidoczne w blasku dnia,
a jednak niosÄ… niebo.
28.11.2021
Jest jak oddech
który unosi się
pod skórą chwili
W jego obecności
świat zwęża się
do ciepła dłoni,
drżenia powiek.
Jest niewidoczny
a jednak wszystko
kręci się
wokół jego ciszy
To w nim
każde jutro
nabiera znaczeń
jakby życie
uczyło się mówić
od nowa.
Noc wisi
jak kropla tuszu
rozlana na płótnie.
Gwiazdy
rozmyte punkty
drżącego światła
Cienie drzew
przypominajÄ…
niezapisane litery
Cisza pęcznieje
jak farba
na wilgotnym pędzlu
Świat śni się
w półtonach
znikajÄ…c w sobie
Wżdy liście sypią się z drzewa,
wiatry huczą, gęsta mgława,
słonce blednie, ćmi się zorza,
ćwiek deszczowy w ziemię wtłocza.
W sadzie jabłko się toczy,
smętna radość w chłodnej nocy,
zda się, iż świat w żałość stawa,
a jednak w sercu
cisza łaskawa.
20.10.2020
wstajÄ™
z niedokończonego snu
ciało
nie moje
jakby ktoÅ›
zostawił je
w kącie świata
w lustrze
drży twarz
zrobiona z soli
czyjeÅ› oczy
patrzÄ… przez moje
nic nie mówią
czasem
szeptem
wracam do środka
tam gdzie siÄ™
kiedyś kończyłam
i uczÄ™ siÄ™
od nowa
być
nie będąc
nie złożono tu ziemi
ani niebo nie zna brzegów
ruch nie zakłada celu
ani poczÄ…tku
pojęcia rozciągają się
aż stają się przezroczyste
forma próbuje pamiętać siebie
ale pamięć już nie należy do ciała
gęstość chwili
zmienna bez komunikatu