Autor: Bianka97

idÄ™

schodami do nieba

zbliżam się

i oddalam

potykam

i cofam

upadam

podnoszÄ™ siÄ™

wierzÄ™

nie przestajÄ™

oswajam gwiazdy

dotykam blasku

i

spadam

na twardÄ… ziemiÄ™

przybyłeś kruchy
o platynowych włosach
i oczach jak wzburzone oceany
w których rodził się świat
pojawiłeś się
by być synem
by połączyć dwa brzegi
i łapać rękoma wiatr
zostawiać ślady
i dziwić się
że bycie synem
może trwać tak długo

ruszyliśmy w podróż
zabraliśmy ze sobą
kilka wierszy
i smutków
wydobytych ze szczelin
minionego czasu
kawałek nieba
uchylonego w przyszłość
i odrobinÄ™ sekretnego
buntu