Dusza jak wiatr – w.2

Dusza jest niezwykle lekka, zwiewna,
ciąży jedynie pod wpływem przeżyć,
jak ciało pod wpływem grawitacji.
Czasami waży tyle, co myśli, czuje.

Kiedy dokładasz do niej ciężkich
niczym głaz doświadczeń, upada.
Potem znów wstaje, lekka jak oddech.

Lecz gdy chronisz ją, dokładając lekkie pióra,
podąża z cichym tchnieniem wiatru,
unosi się niczym pył
na wietrze,
prowadzona subtelną wyobraźnią.
Przecina jak słońce ciszę poranka.

Wznosząca się niczym ptak na skrzydłach marzeń,
unosząc się z nurtem nadziei i pragnień.
Lekka, zwiewna, niezatrzymana.