współczesna twórczość literacka w świetle historii
w zaułku bez mapy
gdzie cisza ma smak atramentu
drzwi bez klamki otwierają się sercem
schody skrzypią strofami
pod stopami szeleszczą wersy
w kącie siedzi myśl
ubrana w zamszowe rymy
pióra tu nie śpią
tylko śnią dalej
każdy oddech jest początkiem zdania
wydaje się znajome ale i obce
Bardzo lubię ten kolor. Zwłaszcza stalowy niebieski. Jest taki delikatny.
Ma w sobie głębię morza, oceanu, pełnego rekinów. Białe zęby.
Na obrazie wiele fal wzburzonych, słona woda. Są takie urocze,
jak sztorm oglądany w kinie, którego się nie boję. Jest też molo.
Drewniane, skrzypiące, nad nim mewy. Jestem jak one.
18.12.2024 r.
Witam i mówię dzień dobry! Niech nam się wiedzie!
... co jesz i co pijesz... :)
Recenzja zachęciła do przeczytania. Dzięki
:)
Bardzo ciekawa, mądrą myśl... :)
Fajna gra słów :)