miejsce poetów, pisarzy, twórców
w arterii do nieuporzÄ…dkowania
wysypujÄ… siÄ™ z rÄ…k
tańczące kwiaty
oddychamy drobnymi liniami
niesieni przerywanym światłem
przez bramÄ™
nad rozłożyste sny
jak pola z wełnianych piór
lustro głębin unosi
ich jak senną mgławicę
z zielonych światełek
słyszy
jeszcze tylko ten głos
gdy plecy
powracajÄ…cego czasu
są stłuczone
w Å‚unie jak zorza
lewitują kryształki
z jednego ty
jak ja
przez spektrolit
patrzysz
piasek jeszcze pachnie
wiosennym deszczem
wirujÄ…ca u jego szyi
zakrywa mgły
wczorajsze i jutrzejsze
zebrane na kamieniu
o wielkości sekundy
przepołowionej lustrem
świetlnej łzy
zawężam siebie
do szarości szkicu
we włosach mikroptaszek
jak anioł wspomożyciel
przysypia u stóp
listopadowej nuty
żyć to ciążyć
tyle rzeczy teraz umiera
księżyc w ustach
jedynie garścią lekarstw
pachnących znużeniem
emanuje ciepło minionego dnia
kamień zdjęty z szyi
unoszÄ™ siÄ™
na palcach
sekundy – niebiologiczne dzieci czasu
niczym liście tanecznej lipy
odpływają wraz z dłońmi
położonymi na czarnej rzece
maszyny śnią
w maszynie
wypestkowana ziemia
i zimna myśl jak żyletka
wycina w mózgu precyzyjne fraktale
jestem jednym końcem
szukajÄ…cym drugiego
by nie powiedzieć: umarł
lecz: żył
jeśli tylko wszechświat się kiedyś powtórzy
odłożona śmierć
potrzebuje czasu
by stać się nowym początkiem
siebie
droga ugięta pod ciężarem
liście niczym ciała
wybawione szarym tchnieniem
winny niewinny
czerń i biel
pomiędzy serce
pożegnania
znowu idÄ™ do ciebie
niosÄ…c wybaczenie
światełko przebija się przez mgłę
twojego spojrzenia
