Autor: Piórem

Na pustyni to można z własnym cieniem albo z wiatrem rozmawiać. A tu?

Mijanie schodów i pójście na skróty grozi katastrofą murowaną.

Co zrobić z tym sercem?
Nie chce słuchać rad, nie pamięta krzywd a spalić się nie da. Ono się widzi w breloku na szyi, za kratą srebra, ściśnięte, niepotrzebne, będące w centrum.

Dzieci; beztrosko targają bibułę, nasze plany, przynoszą muszle, guziki, świadectwa. Ograbiają nas z marzeń, dodają lat i proszą o więcej.

Najkrótsza droga do nieszczęścia to pozbawić się skrzydeł.

Życie uczy nas nie ufać nikomu ale bez zaufania jesteśmy ślepi.