Autor: Adiunkt

Czarne zrobić białym
I morze całe osuszyć
Daj mi tylko jeden znak
A słońce dla Ciebie poruszę

Niebo złożę do stóp
Całe na błękit pomaluję
Zgromadzę w jeden tom
Wszystkie słowa, które czuję

Na końcu świata słońca wschód
Chciałbym Ci przekazać sercem
Promienie słońca jak melodię
Splecione mgłą w Twoje ręce

Zatrzymam wskazówki zegara
Byś mogła chwilę odpocząć
Sama włączysz na nowo czas
Gdy przeznaczenie już odroczysz

Gdybyś jednak nie chciała
Bym dla Ciebie cały świat podpalił
Nie będę słuchał, przecież wiesz
Bo jestem w Tobie zakochany

Cisza poranka nadaje rytm
Choć słońca nawet nie ma jeszcze
Trzymam Cię mocno za rękę
By oddychać wspólnym powietrzem

Może to Twoje włosy tak pachną
Może to tylko woda z wiatrem
Na pustej plaży tęsknota
Jak zatrzymać tę chwilę na zawsze

Czy można zrozumieć świat
Gdzie poza Tobą jest ciemność
Gdzie jesteś nie tylko w snach
I kocham Cię przez ocean, na odległość

Dużo mogę od siebie dać
Wiele potrafię jeszcze zmienić
Ale sens stał się kimś obcym
I bez Ciebie trudno jest przeżyć

Jak dalej to wszystko nieść
Chyba ostrożnie jak wodę w dłoniach
Miłość dalszą niż śmierć
Której nic nie pokona

Każdy wschód słońca i myśli
Należą już tylko do Ciebie
Kocham Cię tak bardzo
By niczego już więcej nie wiedzieć

Zamilkły szepty

I nawet księżyc w Twojej dłoni zasnął

Ogród też cały już śpi

Tylko w sercu światła nie gasną

Może to w szybę uderzył wiatr

A może to Twój głos znowu słyszę

Gdy milknie cały świat

Moje myśli spokojnie kołyszesz

Dziś nie muszę się już bać

Mogę też już przestać walczyć

Mimo, że jesteś daleko

Żebym oddychał, musi wystarczyć

I nawet o tym, że Cię kocham

Już słów na głos nie mówię

Niech ta miłość do końca trwa

Przecież nie muszę wszystkiego rozumieć

Proszę, wejdź tu niby na chwilę

Ale zostań i już nigdy nie uciekaj

Posłuchaj o tej miłości bez słów

Pokażę Ci dom, w którym na Ciebie czekam

Między wskazówkami zmęczonymi od czasu

Jakby ktoś zegar zatrzymał

Jest przestrzeń tylko na pustkę

Pusta jest każda godzina

Deszcz ofiarował kroplę

A może to tylko łzy są słone

Niepokój, który kradnie dni

Którą w książce przewrócić stronę

Widzę Cię pomiędzy myślami

I gdy biegnąc oglądam się za siebie

Jesteś cały czas blisko mnie

I nic nie dzieje się bez Ciebie

W ciemności za rękę mnie trzymasz

I płomień uśmiechem gasisz

Ty zbudowałaś mój świat

Nie chcę Cię nigdy stracić

I gdy Cię nie ma tak długo

Ból nie jest już tylko w sercu

Słowami krwawi mój świat

Nie tylko w kolejnym wierszu

Jeśli miłość ma kształt
To na pewno nie jest sercem
Nie wiem jak narysować jej znak
Ale mieści się w Twojej ręce

Jeśli kochać można w kolorze
To nie jest on czerwony
Czasem ma oczu Twoich blask
A czasem jest kameleonem

Jeśli miłość można usłyszeć
To nie brzmi jak fortepian
To słów Twoich dźwięk
I wtedy gdy się uśmiechasz

Jeśli można bez Ciebie żyć
To na pewno tak nie potrafię
Może kolejne dni nie przyjdą już
I wtedy będzie mi łatwiej

Schowaj tylko proszę tę miłość
Nawet do najgłębszej kieszeni
Bym jak najbliżej Ciebie mógł być
I żeby nikt już tego nie zmienił

Może przyjdzie taki czas
Gdy droga będzie prosta
Nawet boso przemierzyć świat
Lub na zawsze już pozostać

W mokrej trawie ślady stóp
Wyznaczą wzór na szczęście
Będzie można pokonać próg
Nie potrzeba niczego więcej

Jeszcze przyjdzie do mnie ktoś
Kto może mało powie
Kto będzie tu twardo stał
By bronić mnie przed słowem

Oswoi we mnie strach
Sam sprawdzi co zranione
Zrozumie co w sercu mam od lat
Gdzie wszystko we mnie płonie

Kto powie: śmiało idź
Nie musisz się oglądać
Złapie mocno za dłoń
Nie będzie nic w zamian żądać

Wtedy maskę zdejmę wreszcie
I przestanę uciekać
Może właśnie przyjdziesz Ty
Bo na Ciebie już tylko czekam

Gdybym zapomniał jak pachnie lato
Ze słońcem truskawki zmieszane
Jak Twoje imię w ciszy brzmi
Zwłaszcza o czwartej nad ranem

Gdybym zapomniał kolorów
Którymi zdobisz moje myśli
Które wkładasz mi w dłoń
By móc mi się przyśnić

Gdybym zapomniał jednak
Zatrzymać czas gdy Cię widzę
By w bezdechu najdłużej wytrwać
I być z Tobą jak najbliżej

Gdybym zapomniał przypadkiem
Że to teoria bycia nikim
By udawać na poważnie każdy dzień
I fałszywe pisał dzienniki

Przypomnij mi wtedy proszę
Żeby jednak nie skakać w przepaść
Wtedy znów napiszę, że Cię kocham
Mimo, że wszystko inne jest nie tak

I może niemożliwe będzie zapomnieć
Bo bez Ciebie nic nie jest ważne
Choćby dziś skończył się świat
Jutro będę kochał Cię jeszcze bardziej

Widok za oknem nie mój
Obcy czas i obce miejsce
Czy idąc wśród zamkniętych bram
Jest jeszcze chwila na szczęście?

Trudno jest tak żyć
Gdy jesteś daleko
Namalowany obraz w pamięci
Jedynie marną pociechą

Zimna kropla spadła
Czy może to był cały wodospad
Strzała wbita w serce
Ból razem z nadzieją przyniosła

Choć miłość nie zna odległości
I kilka kroków to dla niej ocean
Ostatni raz spojrzeć na Twoje zdjęcie
By bez Ciebie mój świat nie umierał