Sofokles (ok. 496–406 p.n.e.) był jednym z najwybitniejszych tragików starożytnej Grecji, uważanym za jednego z trzech wielkich tragików antycznej literatury obok Ajschylosa i Eurypidesa. Urodził się w Atenach w rodzinie zamożnej i wpływowej, co pozwoliło mu na kształcenie się i rozwijanie talentu teatralnego.
Biografia:
Sofokles był synem Sofoklesa i mamy Heroldii. Już od młodości wyróżniał się talentem artystycznym i zyskał uznanie jako aktor i dramaturg. W trakcie swojego życia brał udział w licznych konkursach teatralnych, odnosząc sukcesy i zdobywając nagrody. Pełnił także funkcje publiczne, m.in. był strategiem (dowódcą wojskowym) w Atenach. Żył w czasach rozkwitu ateńskiej demokracji i był świadkiem wielu ważnych wydarzeń historycznych.
Utwory:
Sofokles jest autorem około 120 dramatów, z których zachowało się tylko siedem pełnych tragedii, m.in.:
- Król Edyp – najbardziej znane dzieło, opowiadające o losie króla Edypa i jego tragicznej tragedii.
- Antygona – opowiada o konflikcie między prawem boskim a ludzkim, dotyczącym pochówku brata.
- * Elektra* – dramat o zemście na macosze i ojcu.
- Tebański cykl (np. Tebańczycy) – serie dramatów osadzonych w mitologii tebańskiej.
- Ajax – tragedia o wojowniku Achajskim.
- Kolone i Antygona – utwory poruszające tematy moralności, obowiązku i losu.
Ważne informacje:
- Sofokles wprowadził do teatru trzeciego aktora, co zwiększyło możliwości dramatyczne i rozbudowę fabuły.
- Zredukował rolę chóru, skupiając się na głównych postaciach i ich psychologii.
- Jego utwory charakteryzują się głęboką analizą moralnych dylematów, tragicznym ukazaniem losu człowieka oraz dbałością o strukturę dramatyczną.
- Sofokles jest uważany za mistrza tragicznego stylu i jego utwory wywarły ogromny wpływ na rozwój literatury i teatru, zarówno w starożytnej Grecji, jak i później.
PodsumowujÄ…c:
Sofokles to jeden z najważniejszych autorów starożytnej Grecji, którego dzieła do dziś są źródłem refleksji nad ludzką naturą, moralnością i losem. Jego tragedie są uznawane za klasykę literatury światowej i stanowią fundament dla rozwoju dramatu tragedii.
