miejsce poetów, pisarzy, twórców
Dziś już nie ma
Tych przyjaciół
Co kiedyś
Dziś przyjaźń
Odeszła do lamusa
Tamte czasy poszły w dal
Już nie wrócą
Pal licho
Słowo honoru
Nie ocali
Nikt nie chce
Być naiwnym
Zaufanie przybrało
Postać farsy
Coraz częściej się cni
marzy…
Byłem sam, było smutno i źle, lecz to minęło … małżeństwo przygarnęło mnie … to ich arcydzieło … Teraz mam dom, mam swój kąt, swoje posłanie … Jakże dziękuje za to … Panie dusz, biednych dusz, smutnych dusz, co domu nie mają … Spraw aby dostały już to, na co czekają. Byłem bity i znęcał się on nade mną … Zimą był budą mój dom … było tak ciemno … Przyszli i wzięli mnie wtem … czułem ich dobroć … ja nie spodziewałem się … Panie dusz, biednych dusz, smutnych dusz, co domu nie mają … Spraw aby dostały już to, na co czekają … Czuję że jest już tuż tuż moje spełnienie … spraw aby nastało już … {x2}
Myślę sobie tak dawno, ale po czasie dociera kiedy.
Okres międzywojenny, burzliwy. Ludzie wciąż przerażeni wojną,
wszędzie strach, nieufność, bieda, ból.
Poznajesz świat, uczysz się chodzić, jeść, biegasz za piłką,
kule znowu świszczą. Zamiast bestrosko grać, cieszysz się,
że wciąż żyjesz. Całe dzieciństwo.
Dorastasz pomiędzy dramatu nadzieją. Inaczej niż dzisiaj.
Doceniasz każdą wyciągniętą dłoń. Pomagasz innym.
Wokoło widzisz mundury, ciężkie buty, ciężki czas.
W zanadrzu skrywasz wiele przeżyć, może tajemnic.
Dorastasz z końcem wojny, żyjesz, lat jednak nikt nie wróci.
05.02.2025 r.
Wspaniałemu Mistrzowi i mentorowi,
wzoro-dawcy, inspiratorowi.
najpiękniej brzmi wieczorem
między wersami trudów dnia
gdy kładzie policzek tuż obok
na poduszce z naszych palców
i kołysze w ciszy tak lekko
w swoim dotyku bez słów
spokojnym znanym rytmem
ciepłych pocałunków poszewki
oplatamy się nią czule
patchworkiem ociężałych ramion
i dziękujemy w modlitwie
za czas który nam dano
RANY NA TYM SERCU ZAGOIŁY SIĘ … BLIZNY BYŁY, ALE ZNIKŁY JUŻ … DRZWI PRZESZŁOŚCI W KOŃCU ZATRZASNĘŁY SIĘ A ZA NIMI ZOSTAŁ TAKŻE KLUCZ. A Z TYCH RAMION OPADŁ CIĘŻAR, KTÓRY DŁUGO TAK Z MOIM SZCZĘŚCIEM WCIĄŻ ZWYCIĘŻAŁ JAK ZŁY KAT. SZCZODRA PANI WSZELKIEJ ŁASKI, KTÓRA WSZYSTKO WIESZ … PRZED TWYM WZROKIEM NIKT NIE SCHOWA SIĘ, O NIE … JA SPOD RUIN MOJEJ KLĘSKI WYGRZEBAŁEM SIĘ I TY W KOŃCU DZISIAJ NAGRODZIŁAŚ MNIE. DZIŚ Z TYCH RAMION OPADŁ CIĘŻAR, KTÓRY DŁUGO TAK Z MOIM SZCZĘŚCIEM WCIĄŻ ZWYCIĘŻAŁ JAK ZŁY KAT. A Z TYCH PODŁYCH OCZU WĘŻA ZNIKŁ NIKCZEMNY BLASK I STRACIŁY JEGO ZĘBY WSZELKI JAD. {x2} … … WSZELKI JAD.
Może przyjdzie taki czas
Gdy droga będzie prosta
Nawet boso przemierzyć świat
Lub na zawsze już pozostać
W mokrej trawie ślady stóp
Wyznaczą wzór na szczęście
Będzie można pokonać próg
Nie potrzeba niczego więcej
Jeszcze przyjdzie do mnie ktoś
Kto może mało powie
Kto będzie tu twardo stał
By bronić mnie przed słowem
Oswoi we mnie strach
Sam sprawdzi co zranione
Zrozumie co w sercu mam od lat
Gdzie wszystko we mnie płonie
Kto powie: śmiało idź
Nie musisz się oglądać
Złapie mocno za dłoń
Nie będzie nic w zamian żądać
Wtedy maskę zdejmę wreszcie
I przestanę uciekać
Może właśnie przyjdziesz Ty
Bo na Ciebie już tylko czekam
