Historia starożytności to dzieje narodzin i upadku pierwszych cywilizacji. Wszystko zaczęło się w Mezopotamii, gdzie Sumerowie stworzyli pismo klinowe i miasta-państwa.
W Egipcie faraonowie budowali piramidy i monumentalne świątynie, a Nil zapewniał rolnictwo i życie. W Indiach rozwijały się hinduizm i buddyzm, w Chinach – konfucjanizm, taoizm i systemy cesarskie. Grecja dała światu demokrację, teatr i filozofię, a Rzym zbudował imperium, które objęło niemal cały basen Morza Śródziemnego.
Historia starożytności to także rywalizacja o ziemie, bogactwa i wpływy. Wielkie wojny zmieniały losy narodów, a zwycięzcy narzucali swoją kulturę podbitym ludom. To właśnie w tej epoce powstały pierwsze kodeksy prawne, jak Kodeks Hammurabiego, oraz systemy monetarne ułatwiające handel.
Miasta rozwijały się jako centra życia społecznego, politycznego i gospodarczego. W starożytności rozkwitały nauki ścisłe i humanistyczne – od matematyki i medycyny po filozofię i literaturę.
Historia tej epoki pokazuje, jak ludzie uczyli się organizować życie zbiorowe i rozwijać instytucje społeczne. Jednocześnie to czas ogromnych kontrastów – bogactwa i biedy, potęgi i upadku, wolności i niewolnictwa. Losy starożytnych państw były zmienne – jedne rosły w siłę, inne ginęły pod naporem wrogów lub własnych kryzysów.
Starożytność była dynamiczna i pełna przemian, które zaważyły na dalszych losach świata.