Oświecenie to epoka wielkich myślicieli, którzy zmienili sposób myślenia o świecie. We Francji byli to Voltaire, Rousseau, Monteskiusz i Diderot – filozofowie, którzy stworzyli podstawy nowoczesnych idei politycznych i społecznych. W Anglii ogromne znaczenie mieli John Locke i David Hume, którzy rozwijali filozofię empiryzmu. W Niemczech pojawili się Kant, Lessing i Goethe, którzy dali początek filozofii krytycznej i literaturze nowoczesnej.
W muzyce centralne miejsce zajmowali Haydn, Mozart i Beethoven, a w sztukach plastycznych Jacques-Louis David, czołowy malarz klasycyzmu.
W Polsce epoka oświecenia to czas działalności Stanisława Augusta Poniatowskiego i jego „obiadów czwartkowych”, w których uczestniczyli wybitni intelektualiści i artyści. Ignacy Krasicki, Adam Naruszewicz, Hugo Kołłątaj i Stanisław Staszic tworzyli elitę intelektualną, która wpływała na rozwój państwa. Komisja Edukacji Narodowej, pierwsza tego typu instytucja w Europie, była symbolem nowoczesnego myślenia o szkolnictwie.
W całej Europie rozwijały się kręgi salonowe, w których kobiety odgrywały znaczącą rolę jako animatorki życia kulturalnego. Postacie oświecenia były zaangażowane nie tylko w twórczość, ale też w politykę i życie społeczne. To właśnie dzięki ich działalności epoka ta miała tak duży wpływ na rozwój cywilizacji.