Malarstwo to jedna z najstarszych form ekspresji artystycznej, obejmująca techniki, style i tematy od prehistorii po współczesność.
Pierwsze malowidła jaskiniowe, jak w Lascaux czy Altamirze, pełniły funkcje rytualne i magiczne. Starożytne cywilizacje rozwijały malarstwo ścienne, freski, portrety i ilustracje religijne, od Egiptu po Rzym. W średniowieczu dominowały freski kościelne, iluminacje manuskryptów i malarstwo sakralne, wyrażające wiarę i moralność. Renesans wprowadził perspektywę linearna, naturalizm i studiowanie anatomii człowieka. Barok podkreśla dramatyzm, kontrasty światła i cienia oraz bogactwo dekoracji. Oświecenie akcentowało harmonię, klasycyzm i racjonalne proporcje. XIX wiek przyniósł romantyzm, realizm, impresjonizm, symbolizm i ekspresjonizm. XX wiek charakteryzuje się awangardą, abstrakcjonizmem, kubizmem, surrealizmem i sztuką nowoczesną.
Malarstwo jest nie tylko sztuką estetyczną, lecz także nośnikiem idei, historii i emocji. W portretach, pejzażach i scenach historycznych odczytujemy mentalność i światopogląd epok. Techniki malarskie – olej, akwarela, tempera czy akryl – ewoluowały wraz z technologią i materiałami. Malarstwo dokumentuje życie codzienne, wydarzenia historyczne, rytuały i obyczaje. Inspiruje literaturę, muzykę, teatr i modę. Malarze wybitni, jak Leonardo da Vinci, Rembrandt, Van Gogh czy Picasso, kształtowali rozwój sztuki.
Historia malarstwa pozwala zrozumieć ewolucję stylów, motywów i technik. Malarstwo jest narzędziem edukacji, propagandy i wyrazu indywidualności artysty. Pozwala badać wpływ religii, polityki i kultury na twórczość. Współczesne malarstwo eksperymentuje z formą, mediami i koncepcją dzieła.