Historia mody i styl bada rozwój ubioru, obyczajów, trendów estetycznych i gustu w różnych epokach. Już w prehistorii ludzie używali odzieży ochronnej z naturalnych materiałów, dekorowanej prostymi motywami. Starożytność przyniosła tuniki, togę, stroje ceremonialne, zdobienia i biżuterię, które odzwierciedlały status społeczny i religię. W średniowieczu moda była wyrazem hierarchii społecznej, zróżnicowania klasowego i norm obyczajowych. Renesans wprowadził bogate zdobienia, hafty, koronki, barwy i fasony inspirowane antykiem. Barok charakteryzował się przepychem, teatralnością i dramatyzmem ubioru, bogactwem tkanin i ornamentów.
Oświecenie preferowało prostotę, elegancję, symetrię i racjonalne formy ubioru. XIX wiek przyniósł zmiany codziennego stroju, rozwój mody damskiej, męskiej i dziecięcej oraz wzrost znaczenia przemysłu odzieżowego. XX wiek to eksplozja trendów, stylów, haute couture, ready-to-wear i globalizacji mody. Moda wpływała na sztukę, literaturę, teatr i muzykę, stając się elementem kultury wizualnej. Ubiór odzwierciedlał tożsamość, status społeczny, przekonania i przynależność do grup.
Historia mody bada też rytuały, zwyczaje i symbole związane ze strojem. Styl obejmuje architekturę, wnętrza, design i estetykę życia codziennego. Moda i styl kształtowały wrażliwość estetyczną i wyobraźnię ludzi. Badanie historii mody pozwala zrozumieć przemiany społeczne, ekonomiczne i kulturowe.
Współczesna moda inspiruje się dawnymi epokami, reinterpretując formy, kolory i motywy. Historia mody i stylu pokazuje, jak estetyka ubioru wpływała na sztukę, obyczaje i codzienne życie. Zmiany w modzie odzwierciedlają emancypację, równouprawnienie i rozwój technologii włókienniczych.