Dziedzictwo dwudziestolecia międzywojennego jest wielowymiarowe i trwałe. To okres, który wprowadził do polskiej kultury nowoczesne formy literackie, malarskie, teatralne i muzyczne.
Literatura, malarstwo i muzyka tego czasu pozostawiły po sobie dzieła o znaczeniu narodowym i europejskim.
Dwudziestolecie międzywojenne ukształtowało świadomość artystyczną i społeczną, pokazało możliwości eksperymentu formalnego oraz związek sztuki z życiem codziennym. To czas powstania modernizmu, symbolizmu i awangardy, które do dziś inspirują twórców. Dziedzictwem epoki jest także rozwój instytucji kulturalnych, prasy i życia artystycznego w miastach.
Wielu twórców tej epoki stało się symbolem odrodzonej Polski i jej aspiracji kulturalnych. Dziedzictwo obejmuje również refleksję nad problemami społecznymi, politycznymi i tożsamościowymi, które pozostają aktualne. Dwudziestolecie międzywojenne przygotowało grunt pod literaturę, sztukę i filozofię XX wieku. Jego spuścizna uczy, że sztuka może być zarówno formą eksperymentu, jak i narzędziem budowania świadomości narodowej.