Sztuka barokowa charakteryzowała się przepychem, dynamiką i teatralnością. Architektura epoki była pełna ozdób, falujących linii i monumentalnych założeń – przykładem są bazylika św. Piotra w Rzymie czy pałac w Wersalu.
Rzeźba barokowa ukazywała ruch i emocje, czego mistrzem był Gian Lorenzo Bernini. Malarstwo pełne było dramatyzmu i gry światła i cienia, jak w obrazach Caravaggia czy Rubensa. Barok to także rozwój muzyki – w tym czasie tworzyli Bach, Vivaldi i Händel, których dzieła do dziś stanowią fundament muzyki klasycznej. Kultura baroku była związana z religią, ale też z dworskim stylem życia. Rozwijał się teatr, opera i balet, które podkreślały zamiłowanie epoki do widowisk i ekspresji.
Barok w Polsce miał charakter swojski i religijny – powstawały wspaniałe kościoły, kolegia jezuickie i magnackie rezydencje. Kultura codzienna epoki była pełna ceremoniału, rytuałów i wystawnych uczt, które podkreślały status społeczny.
Barokowa sztuka miała przede wszystkim robić wrażenie i wywoływać emocje. Była to kultura, która chciała oddziaływać na zmysły i serce człowieka, a nie tylko na jego rozum. Dzięki temu sztuka baroku pozostaje jedną z najbardziej rozpoznawalnych i fascynujących w historii.