Historia odkryć to dziedzina badająca proces poznawania świata, zarówno w sensie geograficznym, naukowym, jak i kulturowym. Już w starożytności ludzie odkrywali nowe terytoria, rzeki, góry i wybrzeża, co umożliwiało handel i migracje. Egipcjanie badali Nil, Grecy eksplorowali Morze Śródziemne, a Rzymianie tworzyli mapy i drogi.
Średniowiecze przyniosło odkrycia geograficzne Arabów i Chińczyków, w tym podróże handlowe na Jedwabnym Szlaku. Renesans to czas wielkich odkryć geograficznych – Kolumb, Vasco da Gama, Magellan i Amerigo Vespucci zmienili wyobrażenie świata. Barok i XVII wiek przyniosły rozwój kartografii, astronomii i nauk przyrodniczych. Oświecenie sprzyjało badaniom naukowym, ekspedycjom i klasyfikacji świata roślin, zwierząt i minerałów. XIX wiek to odkrycia naukowe w medycynie, chemii, fizyce i biologii oraz ekspedycje polarnicze i badania Afryki i Azji. XX wiek przyniósł odkrycia w fizyce jądrowej, kosmosie, biologii molekularnej i technologii cyfrowej.
Historia odkryć obejmuje także wynalazki narzędzi, maszyn i technik badawczych, które umożliwiały dalsze eksploracje. Odkrycia geograficzne wpływały na rozwój kolonializmu, handlu i wymiany kulturowej. Odkrycia naukowe zmieniały sposób myślenia o świecie i człowieku. Współczesność przynosi eksplorację kosmosu, głębin oceanicznych i mikroskopijnych struktur w biologii. Historia odkryć bada motywacje odkrywców, ich metody i konsekwencje dla społeczeństw.
Odkrycia inspirowały literaturę, sztukę, technologię i filozofię. Proces odkryć często wiązał się z ryzykiem, podróżami i eksperymentami naukowymi. Historia odkryć ukazuje też interakcje między różnymi kulturami i cywilizacjami. Odkrycia zmieniały gospodarkę, handel, politykę i strukturę społeczną. Analiza historii odkryć pozwala zrozumieć rozwój wiedzy i jego wpływ na współczesne życie.