Sztuka dwudziestolecia międzywojennego była zróżnicowana i pełna eksperymentów. W malarstwie rozwijał się ekspresjonizm, awangarda, futuryzm i kubizm, które wprowadzały nowe formy wyrazu.
W Polsce znani malarze, tacy jak Tadeusz Makowski, Wojciech Weiss czy Władysław Strzemiński, tworzyli dzieła nowoczesne, inspirując się prądami europejskimi. Architektura lat 20. i 30. była nowoczesna i funkcjonalna – rozwijał się modernizm, budowano osiedla, budynki użyteczności publicznej i obiekty przemysłowe. W muzyce okres ten przyniósł eksperymenty w kompozycji, łączenie różnych stylów i poszukiwanie nowych brzmień. Teatr i kino zyskały na znaczeniu – teatr eksperymentował z formą, scenografią i dramatem, a kino stało się masowym medium kultury.
W kulturze popularnej rozwijała się prasa, literatura ilustrowana i kabarety, które komentowały rzeczywistość społeczną i polityczną.
Ważnym elementem kultury epoki była modernizacja życia codziennego – miasta zyskały nowe instytucje kulturalne i miejsca spotkań artystycznych. Dwudziestolecie międzywojenne było czasem intensywnych kontaktów kulturowych między Polską a Zachodem. To epoka, w której sztuka łączyła tradycję z awangardą, a twórcy eksperymentowali zarówno w formie, jak i w treści.