Domenico Boccaccio (1313–1375) był włoskim pisarzem, poetą i humanistą, uznawanym za jednego z najważniejszych przedstawicieli włoskiego renesansu. Urodził się w Certaldo, małym miasteczku w Toskanii, i przez całe życie związany był z Florencją, gdzie zdobył wykształcenie i prowadził działalność literacką.
Biografia:
Boccaccio pochodził z rodziny środkowej klasy, a jego ojciec był kupcem. Początkowo otrzymał solidne wykształcenie humanistyczne, studiując literaturę klasyczną i prawo. W młodości podróżował po Italii, poznając wielu wybitnych intelektualistów swojej epoki. Jego życie było pełne burzliwych wydarzeń, między innymi konfliktów z Kościołem, co miało wpływ na jego twórczość. Zmarł w 1375 roku w Certaldo.
Utwory i ważne informacje:
Najbardziej znanym dziełem Boccaccia jest „Dekameron” – zbiór stu opowiadań podzielonych na dziesięć części, które opowiadają o losach grupy młodych ludzi uciekających z Florencji podczas zarazy czarnej śmierci. „Dekameron” jest uważany za jedno z najważniejszych dzieł literatury włoskiej i europejskiej, łączące elementy humoru, satyry, miłości oraz krytyki społecznej.
Inne ważne utwory Boccaccia to m.in.:
- „De mulieribus claris” (O słynnych kobietach) – zbiór biografii kobiet historycznych i legendarnych.
- „Il Filostrato” – poemat opowiadający o miłości i zdradzie, który zainspirował Geoffrey’a Chaucera do napisania „Troili i Krysiady”.
- „De casibus virorum illustrium” – zbiór biografii sławnych ludzi, ukazujący ich losy i upadki.
Boccaccio był również aktywnym humanistą, tłumaczem i polemistą, a jego twórczość miała ogromny wpływ na rozwój literatury włoskiej i europejskiej, przyczyniając się do rozkwitu renesansu. Jego dzieła cechują się żywym językiem, realistycznym portretowaniem postaci oraz głębokim humanistycznym przesłaniem.
