Starożytność czyli Antyk, to epoka literacka, która obejmuje okres starożytnej Grecji i Rzymu, od około VIII wieku p.n.e. do V wieku n.e. Jest to czas, w którym rozwinęła się klasyczna kultura, sztuka, filozofia oraz literatura, które do dziś wywierają ogromny wpływ na światową cywilizację. W centrum zainteresowania twórców antyku znajdował się człowiek, jego życie ziemskie oraz natura, co odzwierciedlało się zarówno w tematyce, jak i formie dzieł literackich.
Jednym z najważniejszych osiągnięć literatury antycznej był rozwój teatru i dramatu greckiego. To właśnie w starożytnej Grecji powstały pierwsze dramaty, które cechowały się ściśle określoną strukturą, obejmującą jedność miejsca, czasu i akcji. Dzięki temu utwory te miały klarowną budowę i przekazywały głębokie prawdy na temat ludzkiej natury i losu.
Do najsłynniejszych dramatopisarzy tego okresu należeli Sofokles, Eurypides i Ajschylos, którzy tworzyli tragedie o bogatych treściach moralnych i egzystencjalnych. Również komedia, za sprawą Arystofanesa, odgrywała ważną rolę, komentując w humorystyczny sposób życie społeczno-polityczne Aten.
Antyk to także czas rozkwitu filozofii, której głównymi nurtami były Hedonizm, Epikureizm i Stoicyzm. Hedonizm, rozwinięty m.in. przez Arystypa z Cyreny, zakładał, że celem życia jest dążenie do przyjemności i unikanie cierpienia. Epikureizm, zapoczątkowany przez Epikura, podkreślał znaczenie umiaru i rozumu, wskazując, że szczęście osiąga się poprzez spokojne życie i wewnętrzną harmonię. Natomiast Stoicyzm, reprezentowany przez Zenona z Kition oraz Marka Aureliusza, kładł nacisk na cnotę, samodyscyplinę i akceptację losu, ucząc, że człowiek powinien panować nad swoimi emocjami i żyć zgodnie z naturą.
W literaturze antycznej dużą rolę odgrywały też teksty epickie i liryczne. Epika, reprezentowana przez Homera i Wergiliusza, opowiadała o bohaterach, ich losach i mitologii, często ukazując wielkość i upadek ludzi oraz bogów. Liryka natomiast wyrażała uczucia i refleksje poetów, takich jak Safona, Anakreont czy Horacy, które poruszały tematykę miłości, przemijania i natury.
Podsumowując, epoka antyku to fundament kultury europejskiej, której dziedzictwo widoczne jest zarówno w literaturze, filozofii, jak i w sztuce. To czas, kiedy człowiek zaczął bardziej świadomie myśleć o swoim miejscu w świecie, a jego refleksje i dzieła do dziś inspirują kolejne pokolenia.
