Adam Bernard Mickiewicz (ur. 13/24 grudnia 1798 w Zaosiu lub Nowogródku, zm. 26 listopada 1855 w Stambule) był wybitnym polskim poetą, działaczem politycznym, publicystą, tłumaczem, filozofem, działaczem religijnym, mistykiem, organizatorem i dowódcą wojskowym oraz nauczycielem akademickim. Uważany jest za jednego z największych poetów polskiego romantyzmu, obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego, zaliczanego do tzw. trzech wieszczów, oraz za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli literatury polskiej i europejskiej epoki romantyzmu. Bywa określany jako poeta przeobrażeń i bard słowiański.
Mickiewicz był współzałożycielem Towarzystwa Filomatycznego i mesjanistą związanym z Kołem Sprawy Bożej Andrzeja Towiańskiego. Jako jeden z najwybitniejszych twórców dramatu romantycznego w Polsce, porównywano go do Byrona i Goethego. Podczas pobytu w Paryżu wykładał na Collège de France. Jest autorem wielu dzieł, w tym słynnych ballad, powieści poetyckich, dramatu „Dziady” oraz epopei narodowej „Pan Tadeusz”, uznawanej za ostatni wielki epos kultury szlacheckiej Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Uważany jest za narodowego poetę Polski, Litwy i Białorusi.
Mickiewicz działał również jako działacz niepodległościowy, organizując polskie oddziały do walki z Rosją. Jego poglądy polityczne obejmowały także sympatyzowanie z ideami bonapartystycznymi. Niektóre z jego dzieł, takie jak „L’Église officielle et le messianisme” oraz „L’Église et le Messie”, zostały wpisane na indeks ksiąg zakazanych przez Kościół katolicki w 1848 roku, lecz indeks ten został zniesiony po soborze watykańskim II. Odchodząc od życia w 1855 roku, Mickiewicz pozostawił po sobie trwały ślad w literaturze i kulturze polskiej oraz słowiańskiej.
Biografia:
Urodził się 24 grudnia 1798 roku w Zaosiu koło Nowogródka (obecnie Białoruś). Studiował na Uniwersytecie Wileńskim, gdzie zetknął się z ruchem patriotycznym i literackim. W latach 1824–1829 mieszkał na emigracji we Francji, gdzie działał na rzecz sprawy polskiej, za co był wielokrotnie prześladowany przez władze rosyjskie. Zamieszkiwał również w innych krajach Europy, m.in. we Włoszech i Turcji. Zmarł 26 listopada 1855 roku w Konstantynopolu (obecnie Stambuł).
Utwory:
- „Dziady” – dramat romantyczny, będący jednym z najważniejszych dzieł polskiej literatury, poruszający tematy związane z losem narodu, wierzeniami i moralnością.
- „Pan Tadeusz” – epopeja narodowa, uznawana za najważniejsze dzieło polskiego romantyzmu, opisująca życie szlachty na Litwie na początku XIX wieku.
- „Konrad Wallenrod” – poemat heroiczny, poruszający temat walki o wolność i moralnych dylematów.
- „Ustęp” i inne wiersze – liryki o tematyce patriotycznej, miłosnej i filozoficznej.
Ważne informacje:
- Mickiewicz był nie tylko poetą, ale także działaczem patriotycznym, publicystą i profesorem literatury.
- Jego twórczość miała silny wydźwięk patriotyczny i romantyczny, promując wolność, niepodległość i tożsamość narodową.
- Uważany za ducha odrodzenia narodowego Polski, mimo że żył na emigracji, jego dzieła inspirowały Polaków w walce o niepodległość.
- Jego twórczość i życie do dziś stanowią ważny element dziedzictwa kulturowego Polski i Litwy.
Adam Mickiewicz jest symbolem walki o wolność i mistrzem romantycznej poezji, którego dzieła pozostają inspiracją dla kolejnych pokoleń.
