Pan Tadeusz

„Pan Tadeusz” to epopeja narodowa polskiej literatury, napisana przez Adama Mickiewicza i wydana w 1834 roku. Utwór opowiada o losach szlacheckiej rodziny Sopliców w ostatnich latach XVIII wieku, na tle historycznych przemian w Polsce. Akcja toczy się głównie na Litwie, w Soplicowie, w czasach kiedy kraj pogrążony był w rozbiorach i tęsknocie za niepodległością.

Mickiewicz mistrzowsko łączy w „Panu Tadeuszu” elementy epiki, liryki i dramatu, tworząc barwny obraz życia szlachty, jej obyczajów, tradycji i konfliktów. Centralnym wątkiem jest spór między rodzinami Sopliców i Horeszków, który stopniowo ustępuje miejsca motywom miłości, pojednania i patriotyzmu. Przez opis przyrody, wiejskiego życia i obyczajów, autor ukazuje zarówno piękno polskiego krajobrazu, jak i wartości narodowe.

„Pan Tadeusz” jest nie tylko kroniką życia szlachty, ale także symbolem polskiej tożsamości i nadziei na odzyskanie wolności. Jego język jest bogaty i melodyjny, a licznie występujące opisy przyrody oraz pejzaże litewskie czynią lekturę wyjątkowo malowniczą.